Ο Γ. Βέλτσος για την υποψηφιότητα του Θ. Βασιλακόπουλου για Δημοτικός Σύμβουλος Παλλήνης

Σε μια εποχή που ο “κοπανιστός αέρας” πουλάει,

κι έχουν κλείσει οι “μικροί αεραγωγοί” της κοινωνίας, ένας πνευμονολόγος μπορεί να παρέμβει “θεραπευτικά” και στη δημόσια σφαίρα.

Με την μεταφορά αυτή της ίασης, καλωσορίζω τον Θοδωρή Βασιλακόπουλο σε έναν τομέα που “θεραπεύω” κι εγώ εδώ και σαράντα χρόνια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στις εφημερίδες.

Και είναι ευτύχημα για την Τοπική Αυτοδιοίκηση αυτή η συγκυρία: τις μέρες που το “φαινόμενο Κασσελάκη” φέρνει σε αμηχανία θεσμούς και πρόσωπα, ένας καταξιωμένος επιστήμονας με κοινωνική συνεισφορά να αποφασίσει την “κάθοδο”  όχι στην πολιτική εν γένει αλλά σε μια συγκεκριμένη κοινωνική διαδικασία, σε μικρή κλίμακα, όπως η “Δημαρχία” – με την αρχαία έννοια του όρου- που υποδηλώνει την επιμέλεια του οίκου του καθενός μας.

Το έδειξε στις δύσκολες στιγμές της πανδημίας – εάν υποτεθεί ότι έληξε- όχι  μόνον ως ασθένειας του σώματος αλλά κυρίως του αλλοτριωμένου μας ψυχισμού εξ αιτίας μιας άλλης θανάσιμης αιτίας που είναι ο  ωχαδερφισμός, τα συμφέροντα,

ο εύκολος πλουτισμός και η ευπιστία στην πολιτική.

Ο Θοδωρής Βασιλακόπουλος, είμαι βέβαιος, πως τα έχει όλα “κλινικά” σταθμίσει.

“Καποτε”, έγραφε ο Νίτσε, ” την αλήθεια θα την αντικαταστήσει η ιατρική”.

Η ρομπική τότε, δεν είχε ανακαλυφθεί.

Γιώργος Βέλτσος